دانش‌آموخته دکترای حقوق کیفری و جرم شناسی جامعة المصطفی العالمیه- واحد خراسان.
چکیده
پناهندگی به معنای اعطای حمایت بین‌المللی به افرادی است که به دلایل مختلفی نظیر نژاد، مذهب، ملیت، عقاید سیاسی، یا عضویت در گروه‌های خاص، در کشور خود در معرض خطر آزار و اذیت قرار دارند و از بازگشت به کشورشان ناتوان هستند. این حمایت بین‌المللی بر اساس کنوانسیون ژنو 1951 و پروتکل 1967 صورت می‌گیرد و کشور پذیرنده موظف به رعایت تعهدات خود در قبال این افراد است. در مقابل، استرداد مجرمین فرآیندی قانونی است که به منظور تسلیم افراد متهم یا محکوم به کشور درخواست‌کننده جهت محاکمه یا اجرای حکم انجام می‌شود و بر پایه معاهدات بین‌المللی و با هدف مقابله با جرائم فراملی نظیر تروریسم و قاچاق مواد مخدر، استوار است. رابطه میان پناهندگی و استرداد مجرمین یکی از مسائل چالش‌برانگیز در حقوق بین‌الملل است، چراکه این دو مفهوم از جنبه‌های مختلف می‌توانند با یکدیگر در تعارض باشند. در این مقاله، با استفاده از روش تحلیلی، به بررسی تطبیقی حقوق پناهندگان و رابطه آن با استرداد مجرمین پرداخته شده است. دیدگاه اسلام در خصوص حقوق پناهندگان، با نگاه جهانی و جامع به حقوق بشریت، مورد بررسی قرار گرفته و با توجه به احکام و مقررات کامل موجود در فقه اسلامی، حقوق پناهندگان و مفهوم استرداد مجرمین تبیین شده است. در فقه اسلامی، پناهندگی با عنوان امان تعبیر شده و به طور کامل حقوق پناهندگان در آن تبیین شده است
)